Onderzoekers in het UMC Groningen hebben recent een degelijk uitgevoerd, gerandomiseerd onderzoek gepubliceerd over de effecten van een keuzehulp om type-2 diabeten te ondersteunen bij het managen van hun ziekte en behandelkeuzes (Denig P et al, BMJ 2014; 10.1136/bmj.g5651). De keuzehulp bevatte patiënt-specifieke informatie over behandelopties en -risico’s voor verschillende risicofactoren.

Het bleek dat de keuzehulp nauwelijks hielp om patiënten bij het zelf-management van hun aandoening en bevorderde evenmin de therapietrouw voor het gebruik van lipidenverlagers.

Dit illustreert hoe moeilijk het is voor artsen en patiënten om samen te werken bij het aanpakken van risicofactoren voor complicaties bij diabetes, door middel van medicatie of leefstijladviezen. Ook andere interventies naast de keuzehulp lijken hiervoor noodzakelijk: het overtuigen van artsen van de inhoud en effectiviteit van de keuzehulp en het trainen van artsen in de communicatie van risico’s in hun spreekkamer.

Deze studie benadrukt in elk geval dat de introductie van een keuzehulp, hoe goed ook, niet voldoende is voor gedeelde besluitvorming. In toekomstige (implementatie)studies moet hiermee rekening gehouden worden.