Dat SDM ook maatschappelijke aandacht trekt, bleek uit een artikel dat deze week verscheen in het Amerikaanse Wall Street Journal. Hierin beschrijft Laura Landro dat patiënten aangeven dat ze steeds maar weer worden opgeroepen om zelf een actieve rol te spelen bij de zorg voor hun gezondheid, bij de behandeling van hun (chronische) aandoening, of bij de keuze om al dan niet een behandeling te ondergaan.

Aanvankelijk was dat makkelijker gezegd dan gedaan. Patiënten voelen zich geïntimideerd door deze rol want kiezen kan behoorlijk ingewikkeld zijn. Daarom verwachten zij gewoon van de arts dat deze een besluit neemt; hij/zij heeft ervoor gestudeerd! Aan de andere kant zijn artsen niet gauw bereid om het anders te gaan doen dan ze deden.

Landro laat zien dat SDM nu gemakkelijker is geworden dan ooit. Steeds meer hulpmiddelen zijn beschikbaar gekomen die de patiënt helpen om mee te beslissen. Patiënten kunnen tegenwoordig hun eigen medische gegevens bekijken. En dokters krijgen steeds vaker training in hoe zij de patiënt kunnen begeleiden bij het maken van keuzes.

Ook al is er nog beperkte evidence hoe SDM de gezondheid op langere termijn kan beïnvloeden, kan het wel leiden tot betere zorguitkomsten minder ingrijpende behandelingen en minder kosten. Patiënten hebben vooral minder spijt van hun keuze en blijven meer trouw aan de zelf gekozen behandeling, zo schrijft Landro.

Prima reclame!