Bij de afdeling Anesthesie worden op de polikliniek de mogelijke manieren van verdoving besproken met de patiënt die een operatie zal ondergaan. Hieronder volgen twee voorbeelden hoe de patiënt in die keuze voor de verdoving wordt betrokken:

Patiënte A. komt, ter voorbereiding van haar intervaldebulking door de gynaecoloog, op de poli anesthesiologie om de anesthesie te bespreken.
De anesthesist legt haar uit dat het om een uitgebreide onderbuikoperatie gaat en dat deze ingreep niet alleen onder algehele narcose kan worden gedaan, maar ook in combinatie met een ruggenprik kan plaatsvinden. Hierbij laten we een slangetje achter in de rug voor de pijnbestrijding na de operatie.

Ook bespreekt de anesthesist met haar dat de pijnbestrijding ook op een andere manier kan, namelijk via het infuus d.m.v. een zogenoemde PCA-pomp, waarbij de patiënte zelf op een knop drukt wanneer zij pijn heeft en waar ook een slot op zit, zodat je geen overdosis kunt toedienen.

Beide vormen van pijnbestrijding neemt de anesthesist met haar door. Deze stelt haar de vraag of zij voorkeur voor de ene of de ander manier heeft, waarbij wij als anesthesiologen aangeven een lichte voorkeur voor de combinatietechniek te hebben. Maar indien patiënte dat niet wil, wij haar mening respecteren en een PCA-pomp afspreken voor de postoperatieve pijnbestrijding.

Patiënt B. komt, ter voorbereiding van een operatie aan de linkerenkel door de orthopeed, op de poli anesthesiologie.

Wij leggen hem uit dat deze ingreep onder algehele narcose kan gaan, maar ook met een perifeer zenuwblok kan plaatsvinden.

Beide vormen van anesthesie worden de patiënt uitgelegd, en hij geeft aan dat hij voorkeur heeft voor een perifeer zenuwblok, omdat hij in het verleden een paar maal een delier heeft gehad na algehele narcose.

Dit wordt op de poli anesthesiologie zo afgesproken en vastgelegd in het dossier.