Binnen de neurologie zijn er verschillende voorbeelden waar de stem van de patiënt de behandeling (mede) bepaalt. Hieronder volgen kort de aandoeningen waarop dit dikwijls van toepassing is:

• Een bewezen lumbale HNP. Hierbij is afwachten en opereren vrijwel even goed op de lange termijn. De beslissing daartussen is vooral een kwestie van heen en weer praten tussen neuroloog en patiënt en uitvinden welk van de twee opties het best past bij de patiënt.

• De behandeling van het carpale tunnel syndroom. Hier zijn de keuzemogelijkheden: niets doen, een spalk, een injectie, of opereren. De mate van bewijs voor effectiviteit neemt rechtevenredig toe met de invasiviteit van de behandeling. De nachtspalk is weinig invasief maar daarvan weten we ook slecht hoe goed het werkt; voor de operatie is veel meer bewijs maar dat is dan ook meteen de meest invasieve therapie. Echt zo iets waar je samen met de patiënt een beslissing over neemt.

• Een nieuwe patiënt met multipele sclerose. Ga je die meteen behandelen met immunomodulerende therapie? De eerstelijns middelen zijn matig effectief en hebben bijwerkingen. Vooral bij een relatief ‘goedaardig’ beloop van de MS, dus weinig schubs, valt het goed te verdedigen om niet meteen te starten. Goed uitleggen wat de voor- en nadelen zijn is hier van belang zodat met de patiënt een afgewogen keuze kan worden gemaakt.

• Het starten met anti-epileptica na een eerste epileptisch insult. We maken in een dergelijk situatie een aantal EEG’s. Zijn die normaal dan is de recidiefkans laag en het advies om niet te starten, zijn er epileptiforme afwijkingen dan is de recidief kans hoog en is het advies wel te behandelen. Toch spelen patiëntgebonden factoren zoals werk, afhankelijk zijn van het kunnen besturen van een auto en dergelijke, ook een rol in vooral die laatste beslissing.

• Immuungemedieerde en auto-immuun neurologische aandoeningen. Hierbij zijn neurologen continu in gesprek met de patiënt, omdat de behandelregimes ook forse bijwerkingen kennen die afgewogen moeten worden. Deze ziektes zijn echter meestal iets waar een patiënt alles voor over heeft om vanaf te komen.

• De ziekte van Parkinson. Vooral in de beginfase kan de neuroloog met de patiënt ervoor kiezen om nog even te wachten met het starten met therapie. De symptomen en klachten van deze ziekte kunnen echter dermate invaliderend worden dat er uiteindelijk weinig discussie meer is met patiënten en het moment echt is aangebroken om te gaan behandelen.